BA’s = bekende (ex-)Altenisten
- Walter Wali Oliviers (°23/10/1949, Edegem) – schreef al meer dan 25 kinderboeken waarvan er reeds verschillende werden bekroond.
Met een aantal geweldige vertellers – “fantasten” – in de familie was Walter Oliviers wel voorbestemd om in de wereld van verhalen en boeken terecht te komen. Op zijn 8ste was hij, naar eigen zeggen, een geboeide lezer; al zijn zakgeld ging naar boeken. En vanaf zijn 12de ongeveer werd het zijn levensdroom om schrijver te worden.
Na de lagere school in Edegem, zijn geboortedorp (23/10/1949), bezocht hij verschillende middelbare scholen en in die periode fungeerde hij al als lector bij “De Standaard”.
Voor zijn eerste jaar unief schrijven we 1968; dat betekent meer betogen e.d. dan studeren en dus : niet slagen en aan de slag moeten gaan om de kost te verdienen. Dat deed Walter zo’n 5 jaar o.a. als redacteur her en der.
Op zijn 25ste (hij was al gehuwd en had 2 kinderen) trok hij opnieuw naar de universiteit om filosofie en moraal te studeren aan de VUB.
Ondertussen werkte hij samen met zijn vrouw op de vroegmarkt voor het bedrijf van zijn schoonouders.
Hij slaagde in zijn opzet en werd licentiaat zedenleer. Zijn thesis werd meteen zijn eerste, erg gewaardeerde publicatie.
Tijdens zijn studies schreef hij, op verzoek van uitgeverij Deltas zijn eerste kinderboekenserie “Pol en Mies” ( in het Frans gekend als “Paul et Lucie”). In 1985 ontving hij bij uitgeverij Lannoo de prijs voor debutant jeugdliteratuur. Dan volgden verschillende series die in vele scholen nu nog worden gebruikt zoals “Ik lees al goed”, “Ik lees al vlot” , de series “Leesbeer” en “Leeskriebels”, een bundel Elfenverhalen… Van deze series zijn er een aantal vertaald in vele talen, waaronder het Pools, het Russisch, het Estisch.
Tijdens zijn dertigjarige loopbaan als leraar zedenleer aan de Balletschool voor Vlaanderen en de school Denise Gresiac, zette hij niet alleen veel filmprojecten op touw waarvoor hij ook de scenario’s schreef maar eveneens dansprojecten met gehandicapten in samenwerking met choreografe Iris Bouch.
Hij werkte mee aan verschillende magazines o.a. de “K-Krant”, de enige jeugdkrant in België, die spijtig genoeg geen lang leven beschoren was.
Na zijn revalidatie ingevolge een zwaar verkeersongeval in 2008, werd Walter op pensioen gesteld en zodoende kan hij zich nu uitsluitend aan zijn droomjob wijden.
Zijn 3 kinderen zijn hem min of meer op de artistieke weg gevolgd; de jongste zoon studeerde onlangs af als journalist.
Toekomstige lezers en lezertjes zullen, als het van Walter Oliviers afhangt, niet op hun honger blijven zitten want hij heeft, naar eigen zeggen, nog voor zo’n 40 jaar scenario’s op papier of in zijn hoofd.
Om die uit te voeren gaat hij structureel te werk : hij laat ideeën, fantasieën op zich afkomen, brengt daar structuur in en gebruikt zijn stielkennis, zijn ervaring dus, om alles in vorm te gieten. Daarbij speelt ook altijd de behoefte een rol om met elk verhaal(tje) de lezer iets mee te geven voor het heden of de toekomst.
Wali ( zoals hij zich laat noemen) is nu bezig aan de eindfase van een lijvig jeugdboek waaraan hij ruim een jaar geleden begon en dat hij zelf een “roman voor ontdekkingsreizigers, voor mensen die hun dromen achterna gaan” noemt. Met zijn eigen ongebreidelde fantasie voor ogen zou deze titel wel eens een heel andere lading kunnen dekken dan we zouden vermoeden… Wordt vervolgd dus…
- Herman Van Haeren: muzikant en ex-wijkbewoner
In 1970 begon Ed Kooyman, op aanraden van Wannes Van De Velde, Antwerpse teksten te schrijven op de countrymuziek waar hij en Herman Van Haeren mee opgegroeid waren. Deze originele combinatie scheen niet alleen het Antwerpse publiek aan te spreken, want Ed schuimde in zijn eentje heel Vlaanderen en zelfs een deel van Nederland af met zijn 5-string-banjo, concertina, autoharp en mondharmonica. Hij vroeg Herman in 1973 om mee te werken aan zijn eerste LP. Deze samenwerking werd steeds intenser, en zij treden sindsdien altijd samen op. Tien albums hebben zij ondertussen reeds uitgebracht, de laatste vijf op CD. In de loop der jaren werden zij vereerd met diverse onderscheidingen, zoals het “Joske” van Radio 2, het “Bolleke van de maand” van Brouwerij De Koninck, het erelidmaatschap van de “Ludieke Orde van Semini” enzovoort. Zij hebben het Antwerps chanson het verst over de grenzen gebracht door de sinjorenstad te vertegenwoordigen op het Internationaal Radiofestival van Shanghai, en in september 1999 hebben ze iets dergelijks uitgehaald in Babylon, Irak.
Op het podium worden zij begeleid door Frank Bierque (contrabas), die mee zorgt voor uitstekende (en aanstekelijke) muziek bij hun originele en grappige teksten. Een van hun bekendste hits was “’t Is ni meer wat ’t geweest is (en ’t zal nooit ni meer worden wat het was)“.
http://www.myspace.com/edkooymanhermanvanhaeren/ - Tony Linssen
“Den Tony” was de uitbater van het benzinestation op de hoek van de Edegemse Steenweg en de Helenaveldstraat . Hij werd op 4 juli 2000 met zijn motorfiets het slachtoffer van een dodelijk verkeersongeval op het kruispunt van de Expresweg aan het Quick-restaurant, op amper 300m van zijn woning. Het benzinestation/garage wordt nu uitgebaat door zijn zoon Dirk.
Tony was 64 jaar en reed al meer dan 40 jaar met de motor zonder één ernstig ongeval. Hij doorkruiste feilloos gans Europa. Hij organiseerde en nam zelf deel aan de motorbegeleiding van wielerkoersen en deelde graag zijn enorme ervaring met jonge mensen die de motorfiets als hobby ontdekten.
Tony was een vriendelijke en sympathieke figuur, graag gezien door zijn vele vrienden en kennissen en in de motormiddens werd hij stilaan beschouwd als de “peetvader” van de motards.
Veiligheid en correct rijgedrag waren immers zijn leuze.
Hij toonde de jonge mensen dat men niettegenstaande een veilige en beheerste rijstijl toch ook “Cool” kon zijn. Meer zelfs: dat men daardoor respect kan afdwingen.
Jammer genoeg werd het door hem zo dikwijls aangeklaagde kruispunt hem fataal.
Tony, het prototype van een echte Antwerpenaar, bekend om zijn humor, vriendelijkheid en jovialiteit had ook een geweldig groot hart want hij toonde eveneens een voorbeeldige inzet voor zijn zieke en gehandicapte medemensen. Hij nam daarom regelmatig, met veel liefde deel aan benefiet-acties om hen te helpen. Niet alleen met daden maar ook met wijze woorden want hij was er pas zelf in geslaagd door zijn enorme wilskracht en levenslust om een dodelijke ziekte te overwinnen.
Jaarlijks wordt daarom de “Tony Linssen Memorial” georganiseerd, ten bate van de Cliniclowns. Er wordt een rommelmarkt en een wandeltocht georganiseerd en een toeristische rondrit vanuit Waarloos voor motorliefhebbers. - Bekende sporters. In de rubriek sportieve wijk krijg je een overzicht van de bekende (ex-)topsporters uit de wijk.
Altenawijk 